یاران؛ پای در راه نهیم که این راه رفتنی است ونه گفتنی ...
پیوندهای روزانه
زندگی به خون وابسته است و پیکر تاریخ بی خون خدا مرده ای بیش نیست و سر مبارک امام شهید بر فراز نی رمزی است میان خدا و عشاق ؛ یعنی که این است بهای دینداری
هنر آن است که بمیری، پیش از آنکه بمیراندت، مبدأ و منشأ حیات آنان اند که چنین مرده اند.
سوختن کمال عشق است، اما آنها که سوختن پروانه در آتش شمع را کمال عشق می دانند کجایند که سوختن انسان در آتش عشق را به نظاره بنشینند؟
بنگر حیرت عقل را و جرأت عشق را، بگذار عاقلان ما را به ماندن بخوانند.راحلان طریق می دانند که ماندن نیز در رفتن است.
آنها چه انسی با خاک گرفته اند، و خاک مظهر فقر مخلوق در برابر خالق است.معنای آنکه در نماز پیشانی بر خاک می‌گزاری همین است.تا با خاک انس نگیری راهی به مراتب قرب نداری.
جاذبه خاک به ماندن میخواند وآن عهدباطنی به رفتن،عقل به ماندن میخواند و عشق به رفتن...واین هر دو را خداوند آفریده است تا وجود انسان در آوارگی وحیرت میان عقل و عشق معنا شود.
گردش خون در رگهای زندگی شیرین است اما ریختن آن در پای محبوب ،شیرین تر است و نگو شیرین تر، بگو بسیار شیرین تر است.